De hele reis
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Ineke & Henk
17 Oktober 2020 | Nederland, Hoofddorp
Onze reis naar Indonesië 2016
Dag 1 : zaterdag 10 september : Amsterdam – Singapore
Na hectische weken en vooral laatste dagen, om alles goed achter te laten, konden we aan onze vakantie beginnen. Heerlijk, we waren er echt aan toe.
Met gaan met z’n 5en, Oma, Stephanie, Dennis, Ineke en ik. Oma blijft in Jakarta bij Lies en komt net voor Ineke haar verjaardag terug naar Nederland. Met z’n 4en trekken we verder, daarom ook weer een reisverslag.
Stephanie en Dennis werden door Ed naar Schiphol gebracht, wij door Peter, altijd weer een goed en vertrouwd begin van onze vakanties.
We vertrokken op een gunstig tijdstip, 11.15. Het inchecken en de controle duurde zo lang, dat we nog bijna te laat bij het vliegtuig kwamen.
Het was een relaxte vlucht van 12 uur in het nieuwste toestel van Singapore Airlines. Goede, uitgebreide verzorging, goede beenruimte, uitgebreide audio- en videovoorzieningen.
Dag 2 : zondag 11 september : Singapore – Jakarta
In Singapore een mooie overstaptijd, 1 uur en 3 kwartier en dan nog anderhalf uur vliegen.
In Jakarta werden we van het vliegveld gehaald door Lies.
Bij Lies en Gun thuis werden we weer ontvangen door de lieve, voortreffelijke hulp Jati en overenthousiast, zoals altijd door de 2 honden. Bijzonder, vooral voor Ineke en Stephanie, was het er niet meer zijn van Deus, de blonde Labrador. Pablo, de zwarte Labrador, was na het overlijden van Deus constant aan het huilen, dus moest er een nieuw maatje bij komen. Dit werd Lady Gaga, een hele lieve, speelse hond, die het liefst 24 uur per dag geaaid wil worden. Lies en Gun hebben Lady uit een opvanghuis gehaald, daar was zij opgenomen na 4 jaar in een kleine kooi te moeten leven en helemaal vol met kale plekken door de vlooien. Zij heeft nu wel een heel warm, liefdevol tehuis en ze geniet er zichtbaar van.
Na het geven van allerlei gebruikelijke meegenomen spullen en eten, genoten we van het lekkere eten, gemaakt door de Jati.
Hierna gingen we wat rusten en ons verschonen/opknappen.
Oma, Stephanie en Dennis sliepen bij Lies en Gun, wij in een iets verderop gelegen hotel, waar zeker ik als stoned van vermoeidheid in slaap viel.
Aan het eind van de middag verzamelden we ons in het hotel en zijn naar een mall gereden, waar we wat rondliepen en wat zaakjes deden, zoals laten repareren van horloges van moeders.
Eten deden we daar in de fastfood en dat is in Indonesië gewoon lekker.
’s Avonds nog een pilsje in het hotel en slapen.
Dag 3 : maandag 12 september : Jakarta
Eerst naar het 2e huis van Gun en Lies wat ze grondig hebben laten verbouwen en nu 2 identieke panden omvat. Het jaar dat Ineke vroeger na haar studie in Jakarta woonde en werkte (37 jaar geleden), heeft ze hier gewoond.
Daarna begonnen we aan een moeizame klus om geschikte Indonesische SIM-kaarten te kopen, juist in Jakarta viel dat tegen, i.t.t. in toeristische plaatsen.
Toen schoenen kopen die geschikt zijn voor het stenige strand later tijdens de vakantie.
Tussendoor weer lekker eten in de mall.
’s Avonds aten we weer bij Lies.
Ineke vindt Indonesië vindingrijk/creatief: Go-Jack.
Jakarta staat bekend om de files, dat is jammer. Je kunt het niet geloven, hoe lang het nu duurt om in Jakarta naar echt leuke plekken te gaan, zoals de oude stad, tegenwoordig Kota Tua genoemd, waar je Café Batavia en Museum Sejarah Jakarta (Jakarta History Museum) kunt bezoeken.
Tegenwoordig is er wel een hele goede, efficiënte buslijn met airconditioning ernaartoe, waardoor je er in een half uur daar zijn.
Een paar jaar geleden begon Go Jack, taxi-motorfietsen waar je achterop kunt en snel naar je bestemming gebracht wordt. In 3 jaar is het gegroeid tot een grote organisatie.
Nu is er Go-Jack, Go-Food en Go-Shop. De bestuurder draagt een groene helm en jack met het logo erop. De passagier achterop krijgt ook een groene helm met het logo erop, gewoon hygiënisch, want iedereen krijgt een dunne wegwerpmuts, die je eronder moet dragen.
Als je eten van een bepaald restaurant wilt hebben, kunt je via Go-Food je maaltijd laten bezorgen.
Lies had hondenvoedsel nodig, dus ging ze Go-Shop 10kg laten halen en bezorgen.
Je kunt ze voor van alles inkopen laten doen, ze bellen je ook op om te overleggen, als bijvoorbeeld een of andere aanbieding is. Wanneer iets niet te verkrijgen is, stellen ze een alternatief voor. Deze motorfietsen zie je bij honderden in Jakarta rondrijden.
In Indonesië krijgt niemand een uitkering. Iedereen werkt en verzint iets om geld te verdienen. Indonesiërs zijn heel creatief hierin, zo is Go-Jack ook ontstaan.
Dag 4 : dinsdag 13 september : Jakarta
Na een rustige start bij Lies reden we eerst naar een fotozaak van een neef van Ineke, die ook fotoreizen organiseert in Indonesië en buitenland.
We kochten er filters voor de camera’s en hoeden om ons beter tegen de zon te beschermen.
Daarna naar de juwelier van de familie, Indiase mensen, om voor Stephanie sieraden te laten repareren. Daar zag ik een mooie ring voor Ineke, haar verjaardagscadeau was zo ook gelijk geregeld.
Hierna naar het bekende Café Batavia in Kota Tua om te lunchen.
Daarna bezochten we nog het daar tegenovergelegen raadhuis uit de Nederlandse tijd, tegenwoordig Het Historisch Museum, hier waren vooral oude meubelen te zien, die toen gebruikt werden: niets Indonesisch, maar degelijke Oud Hollandsche stijl. Daar zag je ook de vrouwen- en mannengevangenis, een kelder waar de vrouwen en mannen die tegen de Nederlanders waren, opgepropt in een kleine ruimte gevangen werden gehouden. Ook werden op het plein executies verricht.
Hierna waren er, op het plein tussen Batavia en het raadhuis, veel kinderen die met Stephanie en Dennis op de foto wilden, vooral meisjes, het werd een uitgebreide fotosessie.
’s Avonds weer gezellig bij Lies en Gun eten en op tijd naar bed.
Ondertussen Inchecken voor de vlucht naar Bali via de computer ging op z’n Aziatisch, door van alles duurde het wel een uur.
Dag 5 : woensdag 14 september : Jakarta – Bali : Ubud
Vroeg op om op tijd op het vliegveld te zijn.
Voordat we ingecheckt waren, ging het nodige fout: verkeerde terminal (Ineke en Henk), verkeerde balie; waardoor we eigenlijk veel te laat incheckten. Hierbij was bijzonder dat Stephanie haar koffer-overgewicht niet hoefde te betalen en Ineke en ik wel.
Met bijna een uur vertraging (normaal voor Lionair) vertrokken we.
Op Denpasar-vliegveld werden we opgewacht door Benny, die net als 3 jaar geleden alles voor ons geregeld heeft voor deze reis.
We blijven 3 nachten in Ubud.
Na het inchecken ging Henk naar bed (ziek) en de anderen maakten een wandeling naar het centrum.
Stephanie en Dennis, bleven in het centrum eten.
Ineke kwam terug en wij aten in een door Gun en Lies aangeraden raw-food-restaurant (Alchemy), leuk om het een keer meegemaakt te hebben, Ineke zei na afloop: nu verlang toch wel heel erg naar stamppot met een gehaktbal.
Dag 6 : donderdag 15 september : Bali : Ubud
We maakten een rustige start en gingen na het ontbijt met de taxi naar het centrum van Ubud.
Belangrijkste was de markt bezoeken, waar we de nodige dingen voor thuis kochten.
Daarna door 1 van de vele winkelstraten om bij Café Lotus de lunch te nemen, met uitzicht op de honderden waterlelies en mooie tempel.
Hierna gingen de kinderen naar een festival in Seminyak. Echt een mooi toeval dat het festival op een dag is, dat wij daar in de buurt zijn. Ze hebben het er goed naar hun zin gehad en vonden de faciliteiten, WC/eten, beter geregeld dan in Nederland, ook de controle op middelen was er streng en waren rugzakken verboden.
Wij liepen door de gezellige stad en werden overvallen door een tropische regenbui, waardoor we gingen schuilen en ons verwenden met lekker eten. Hierna liepen we nog verder door Ubud en ineens kwamen op het idee om ons te laten masseren, het was heerlijk ontspannend en ook lekker stevig, het duurde bijna een uur.
We besloten de middag met eten in Ibu Rai, waar we het de vorige keer ook zo goed vonden.
’s Avonds nog wat lezen en zo en toen de jongelui weer thuis kwamen, gingen we naar bed.
Dag 7 : vrijdag 16 september : Bali : Ubud : fietstocht
We werden om half 9 opgehaald om een fietstocht langs de rijstplantages (sawa’s) te maken.
Onderweg maakten we een tussenstop bij een echt mooi fotopunt, een kloof met terrasjes rijstaanplant en palmbomen.
Hierna stopten we bij een koffie- en theeplantage, waar ze ons koffiebonengroei lieten zien en er waren meerdere luwak’s/chivet’s die kieskeurig koffiebonen wel of niet eten en de gegeten (en ook weer uitgepoepte) bonen worden gebruikt voor de dure Luwak-koffie.
Vervolgens bracht het busje ons naar de hoogste bestraatte berg van Bali. Met uitzicht op de hoogste berg van Bali en het meer: Gunung Batur.
Na een kleine koffiemaaltijd maakten we de fietsen en onszelf gereed om aan de fietstocht te beginnen: de enige fietstocht die ik gemaakt heb waarbij je nauwelijks hoefde te trappen, 98% was bergafwaarts. De overige 2% was een stevige klim omhoog, die je ook in z’n 1 (van de 21) niet redde.
Onderweg stopten we bij een tempel (Bali is Hindoeïstisch) en een rijstplantage, waar we de nodige uitleg over resp. rituelen en rijstoogst kregen). In dit deel van Bali, zijn er dorpstempels en ieder huis of groep huizen heeft ook nog een eigen tempel, via welke je binnenkomt om bij het huis te komen.
Onderweg brak Dennis zijn zadel af en bij hem en mij liep de ketting eraf, dat mocht de pret zeker niet drukken, alles bij elkaar was het een hele leuke tocht van 28km.
De tocht werd afgesloten met een heerlijk maaltijd, met aan het eind een traditioneel dansje door 4 jonge Balinese meisjes.
Dag 8 : zaterdag 17 september : Bali – Gili Trawangan
’s Morgens relatief vroeg om om 7.30 door de chauffeur naar de fastboot naar Gili gebracht te kunnen worden.
Gili bestaat uit 3 eilanden (Meno, Air en Trawangan), er rijden geen auto’s, vervoer is vooral per paardenkar of fiets.
Na het inchecken gingen de jongelui snorkelen, Ineke zwemmen en ik liet nog even de darmen wat uitzieken, daarna samen wandelen door het straatje langs de kust.
’s Avonds bezochten we de lokale voedselmarkt, waar we uiteindelijk niets aten (weinig zitplaats en de angst voor straatvoedsel), wel in een tentje van een Franse eigenaresse ernaast.
Dag 9 : zondag 18 september : Gili-Trawangan : snorkelen
Om een relaxte tijd gingen we snorkelen. Met een boot werden we naar 4 spots gebracht.
Bij de eerste spot ging ik snorkelen met de telefoon nog in de zak, blijkt niet zo goed voor het toestel te zijn, ggggrrrrr; 2 weken geen telefoon en app dus. We zagen hier vele vissen, soms in grote groepen.
De 2e spot was een turtle-spot, we zagen meerdere schildpadden. Op een gegeven moment dook de gids naar beneden en nam spelenderwijs een schildpad mee naar boven, die daarna even heel rustig tussen ons in bleef en toen weer naar de diepte ging.
Na de 3e stop gingen we eten op Gili-Air. We sloten af met een snorkeltrip bij een scheepswrak.
’s Avonds gingen we met de paardenkar naar de zonsondergang aan de andere kant van het eiland, mooi, maar jammer dat de zon achter de bergen van Lombok verdween en niet in de zee wegzakte.
We sloten af met in een luxer restaurant BBQ-eten, wat ons eigenlijk tegenviel. Voor 10% van de kosten hadden we beter Indonesisch eten gehad.
Dag 10 : maandag 19 september : Gili-Trawangan – Lombok : Air Terjun Benang Stokel – Mataram – Senggigi
We vertrokken van Gili met een kleine, overvolle praam. Het was een vervoer voor de locals van Gili naar Lombok, de public boat. Je moest ook een stuk door het water lopen om erin te komen. Het was er tjokvol, wel 60 mensen zaten erin. In het midden stonden er gasflessen. We hebben onszelf maar gerustgesteld dat die gasflessen wel leeg moesten zijn, omdat de boot naar Lombok ging. De flessen zouden dan vervangen worden door volle, terug naar Gili. Henk en Dennis wilden er niet instappen, maar het moest wel. Het alternatief zou zijn een eigen privéboot huren, maar dan zouden we rijkelijk te laat in Lombok aankomen, waar een andere gids op ons stond te wachten. Had het gewaaid, dan was Henk er zeker niet ingestapt, je leest zoveel over scheepsongevallen met dit soort boten. Ineke denkt dat de boot dan niet zou vertrekken bij echt slecht weer.
Op Lombok was er de lokale koffer/porter-maffia, die de koffers van boot hadden gehaald, voordat we ook maar iets door hadden en een erg hoog bedrag vroeg voor nog geen 10m lopen met 4 koffers.
We werden opgewacht door de lokale chauffeur en we maakten een tocht met het busje over het eiland.
We kregen niet de indruk dat Lombok arm is, wat Henk van een collega had begrepen. We zijn natuurlijk niet van de hoofdwegen afgeweken, dus het is niet helemaal te beoordelen.
De chauffeur bracht ons naar een natuurgebied, waar we een wandeling maakten naar mooie watervallen. Aan het einde werden we overvallen door een heftige tropische bui, we konden schuilen, maar geen idee hoe lang het kon duren.
De jongelui zijn uiteindelijk doorgelopen, waren helemaal doorweekt en hebben zich in het busje omgekleed. De gids was bij ons en die vond een groot stuk plastic, waaronder we naar de bus toe liepen, toch zijn ook wij nog wel aardig nat geworden.
Daarna hebben we heerlijk gegeten in een eenvoudig tentje in de hoofdplaats van Lombok, Mataram.
Hierna naar het hotel in Senggigi, daar verschonen van de natte kleding en wat rusten.
We sloten de avond af met heerlijke, goed verzorgde diner in restaurant Square.
Dag 11 : dinsdag 20 september : Lombok : Senggigi – Bali : Denpasar
We vertrokken om een mooie tijd, 09.00 uur, om nog wat van het eiland te zien.
De chauffeur vertelde, net als gisteren veel over het eiland. Ook over zichzelf, hij wil snel een eigen busje kopen en dan voor zichzelf beginnen. Zijn zoon heeft hij Star genoemd naar een liedje van Coldplay (Ineke haar band).
We bezochten een lokale markt, waar veel kippen, vis en groente-fruit verkocht werd.
Daarna reden we door naar een pottenbakkerij, er waren mooie en leuke aardewerk spulletjes, maar ja wel erg zwaar om mee te nemen, vooral omdat we al aardig overgewicht hadden van de koffers voor de lokale vluchten.
Tenslotte bezochten we een weverij, er waren mooie kleden en sarongs, voor mij kochten we er een mooi Lombok-batik shirt.
Vervolgens bracht de vriendelijke, gastvrije chauffeur ons naar het vliegveld, waarna we nog tijd hadden voor een kop koffie en vlogen we in een half uur terug naar Bali. We kregen in die korte tijd ook nog een kleine lunch.
Op het vliegveld Denpasar werden we weer opgehaald door Benny en via een goede lunch (in weer een local-tent) naar een luxe villa Adilla gebracht, van een ouder echtpaar (met verschillend nationaliteiten, o.a. ook wat Nederlands bloed) die er soort een AirB&B hebben.
De kamer van Ineke en mij was heel mooi, luxe, ruim met vanuit bed uitzicht over een soort valleitje richting de zee.
We rusten er wat en gingen er in het relatief grote zwembad zwemmen.
Het diner deden we in een leuk restaurant wat verderop.
Dag 12 : woensdag 21 september : Bali : Denpasar – Flores : Ende – Moni Village
Om 5 uur vertrekken naar het vliegveld, waar we pas na achten vertrokken.
Met een korte tussenstop kwamen we na 2 uur vliegen aan in de hoofdstad van Flores, Ende.
Buiten gekomen werden we gelijk weer aangevallen door de beruchte lokale taximaffia, gelukkig was onze gids voor de komende week, Yoman, er snel bij.
Ons vervoer voor de komende week is een Mitsubishi-busje, met chauffeur Kristo, van ver voor de oorlog, bij bergje op moet de airco uit, anders trekt hij het niet.
We maakten onderweg een dorpsbezoek (Saga), waar we werden rondgeleid door een dorpsbewoonster.
Zij vertelde van alles over de gewoonten in het dorp, zoals familiegraven voor de huizen, hutten speciaal voor ceremonies en vergaderingen.
In stromende regen kwamen we aan in het eco-resort, waar we tot het diner onze rust namen en onze dingetjes deden. Het eten was eenvoudig Indonesisch, dat is toch wel het lekkerst.
Het hotel lag in een mooie groene omgeving.
Dag 13 : donderdag 22 september : Flores : Moni – zonsopgang/3-kleuren meren (Kelimutu) – Riung
Om 4 uur vertrokken we om de zonsopgang bekijken bij de berg Kelimutu met bijhorende 3-kleuren meren, 1 meer was een zwavelmeer, groen-gelig gekleurd. De andere 2 meren waren nu donkerblauw en groenblauw, dit kan per seizoen verschillen, het kleinste meer was in 1907 voor het laatst rood.
Toen we terugkeerden van het bezoek aan Kelimutu, kwam er een heerlijke bloemengeur ons tegemoet. Het bleek de geur te zijn van de bloeiende bloemen van de koffiebomen.
Na wat rommelen, rusten en ontbijten vertrokken we naar onze volgende stop.
We bezochten het dorpje Wologai, waar we de rijst- en koffiebonenoogst zagen liggen, een armoedig dorpje met toch goed verzorgde traditionele huisjes en veel houtsnijwerk op steunende houten balken. We roken er opnieuw hoe lekker koffiebloesem ruikt. In het wild leven hier Luwak’s en we zagen ook een voorraadje Luwak-bonen.
We stopten bij Panggajawa Beach waar de bevolking blauwe stenen verzameld. De stenen worden door veel Aziatische mensen gebruikt voor decoratie van tuin of muur.
We vervolgden onze weg om 9 uur na vertrek in het donker aan te komen in de overnachtingsplaats.
Zeker het laatste gedeelte was over een soms erg slechte weg die in het geheel bochtig en sterk stijgend en dalend was. De weg was van de zuidkust naar de noordkust. Een gedeelte van de weg was ook erg goed, dit deel was met sponsoring van de Australiërs aangelegd.
We eindigden eerst in een restaurant wat de naam eigenlijk niet mocht hebben (nog minder dan een eetlokaal), waar we wel goed eten kregen, waar bijna 2 uur op gewacht moest worden.
Daarna naar de hotelkamer, die ook niet je van het was, met voor het eerst een slecht bed, waar we beiden heel goed op geslapen hebben, i.t.t. de jongelui.
Dag 14 : vrijdag 23 september : Flores : Riung – 17 eilanden sea park – Bajawa
Om 8 uur vertrokken we naar het strand om met een boot naar de 17 eilandengroep te varen. Daar hebben we heerlijk gesnorkeld, veel vissen gezien.
Weer een stomme fout: ik ben net in het water, zie ik wat bruins drijven, was het mijn portemonnee, wat een geluk dat ik het zag, was best een groot bedrag wat erin zat; al het geld was doornat; heeft uiteindelijk een paar dagen geduurd voordat het weer droog was.
Dit stukje werd afgesloten met een vis-BBQ op het strand. De snorkelgids en bootbemanning hadden zelf vis gevangen, rode snapper. Op het eiland stond de barbecue klaar. Toen we daar kwamen na het snorkelen, waren ze al bezig met de vis te roosteren. Erbij heerlijke fruitsalade, rijst en bami en een groentegerecht. We hebben heerlijk gesmuld daar aan het strand. Ineke had nog nooit zo lekker vis gegeten.
Hierna naar een ander eiland om nog een keer te snorkelen.
Het lag in de bedoeling om nog een vleermuizen-eiland te bezoeken, maar gezien de tijd die nog nodig hebben om in de volgende stopplaats te komen, hebben we dit maar niet meer gedaan.
We gingen terug naar het hotel om te douchen en de koffers te pakken, waarna we een rit van 4 en half uur maakten over een soms heel erg slechte weg.
We reden door 2 leuke stadjes, waarvan we ons afvroegen, kunnen we niet beter hier een hotel hebben, dan is er nog wat te beleven/wandelen (en goed internet).
We kwamen weer in het donker aan, aanvankelijk was het ontvangst tegen het agressieve aan, er was niet geboekt, zei men, dan weer was maar 1 kamer geboekt. Eenmaal binnen ging alles vriendelijk en goed.
Tijdens het eten spraken we met een Duitser die in zijn jeugd in Bandung had gewoond. Hij kon met Ineke heel veel herinneringen ophalen en Ineke was helemaal blij om te horen hoe goed hij Ineke haar lagere school beschreef en hoe de school uitgebreid is geworden. Hij wist ook veel van de geschiedenis van Indonesië en sprak accentloos Indonesisch. Hij omschreef ook heel goed hoe en waarom het katholieke deel van Indonesië meer ontwikkeld en beter geschoold is dan het Islamitische deel.
We waren best wel moe, na de goede maaltijd met o.a. overheerlijke pompoensoep en voor de anderen eens lekker patatjes, gingen we snel slapen.
Dag 15 : zaterdag 24 september : Flores : Bajawa – Bena – Ruteng
Bij het ontbijt merkten we waarom Benny dit hotel had uitgezocht en het de lange slechte rit wel waard was: we hadden een wijds uitzicht naar een vulkaan en de oceaan.
De bediening was nog minder snel dan wij, met een uur vertraging vertrokken we.
We bezochten eerste een authentiek dorp (Bena). Bij binnenkomst kregen we een sjaaltje om.
Het dorp was gebouwd rond een soort plein met verschillende hoogten. Het plein had ook tientallen graven. Het is er de gewoonte dat bij een feest, o.a. bij housewarming, de hoorns en soms de kaken van een karbouw aan de voorkant van het huis opgehangen worden; sommige huizen hadden een hele serie hangen en dan ook nog 1 schedel.
We vervolgden onze weg over soms hele slechte stukken en soms goede stukken.
We bezochten een Arak-destilleerderij. Er gaan verhalen over Arak-doden, daarom dronken we niets; later hoorden we van Benny dat dit echt goed was, dus we hadden toch kunnen proeven, jammer.
Het laatste stuk hadden we een fikse regen- en onweersbui en we kwamen ruim voor het donker aan bij onze stop voor deze dag, een nonnenklooster, waar de kamers, zoals het hoort in een klooster ☺, 2 gescheiden bedden hadden.
We namen lekker de tijd voor ons zelf, lezen/internetten/persoonlijke verzorging.
Op een gegeven moment wilde Ineke de telefoon opladen en gelijk zat het hele gebouw zonder stroom, tenminste dat dachten we, bleek de hele wijk zonder stroom te zitten.
Dennis en Stephanie waren in de tijd wat door de stad gewandeld en moesten vele malen met mensen op de foto, ze zijn zo gewild door hun lange Westerse verschijning, een hele belevenis om met hen op de foto te mogen.
De stroomstoring duurde van 17 tot 21 uur. In die tijd aten we ergens anders in het stadje, die wijk bleek wel licht te hebben. In het restaurant werd goede muziek gedraaid, door Shazam kon Ineke de muziek opzoeken, het was Zuid Amerikaanse muziek van Dindinha. Nog een cd op Inekes lijst dus.
Eenmaal in het klooster terug, kwam de elektra in korte tijd weer terug.
Al het water wat je koopt op Flores heeft de naam Ruteng, zoals het dorpje heet, het komt hier uit de bergen.
Dag 16 : zondag 25 september : Flores : Ruteng – Lubuan Bajo
Na het ontbijt reden we eerst naar een uitkijkpunt vlakbij de stad, we kruisten een groep kerkgangers die net uit de kerk kwamen en werden bekeken alsof wij de dieren in de dierentuin waren. Wat opviel, was dat iedereen netjes gekleed was.
Op de uitkijkplek was er weer een groep giechelende meiden die met ons op de foto wilde.
Na een stuk rijden liepen we een stuk omhoog en hadden uitzicht over een rijstveld, sawa, in de vorm van een spinnenweb (“Lodok” spiders web rice field, Land system of Manggarainese).
Vandaag was de weg goed tot zeer goed.
We kwamen lekker vroeg bij het hotel in Labuhan Bajo aan en we hadden goed internet.
Er was een mooi zwembad, we konden lekker zwemmen en namen aan de rand een heerlijk koud pilsje.
We hadden mooie, ruime tot zeer ruime kamers met een mooi terras, waarbij aan de tafel zitten een mooi uitzicht gaf over de baai en de bedrijvigheid in de haven.
´s Avonds wilden we in een standje aan het strand eten, echter we vertrouwden het toch niet zo, we wilden geen diarree hebben en al helemaal niet op de boot morgen. Dus gingen we naar een restaurant, waar we aan een hoge tafel en op dito hoge bankjes konden eten.
Dag 17 : maandag 26 september : Flores : Lubuan Bajo – Rinca – Pink Beach – Komodo : dag 1 op de boot
We moesten vroeg ontbijten om op tijd op de boot te zijn. Het hotel wil alleen ontbijt naar de kamer brengen, niet centraal eten. Uiteindelijk kwam het 40 min. te laat.
Ons verblijf de komende 2 dagen is een kleine boot met 2 gastenkajuiten en 3 bemanningsleden.
Na 2 en half uur varen kwamen we bij het eiland Rinca, waar we een wandeling maakten van anderhalf uur over een glooiend terrein om de Komodovaranen te zien. In een het begin lagen er een paar bij de huisjes van de parkwachters i.v.m. de etenslucht die er is, onderweg kwamen we nog 2 vrouwtjes tegen die voor hun nest lagen om de eieren te bewaken. Buffels, die de varanen graag eten en die bekend zijn van de National Geographic-film over deze varanen, zagen we niet, wel een wat mak hert. Verder 2 parelhoenpaartjes.
Komodovaranen hebben hun oorsprong in de dinosaurussentijd. Zijn slome dieren, die niet jagen, maar stil wachten tot hun prooi langskomt, ze hebben de kleur van de stenen, dus wanneer ze helemaal stilliggen, vallen ze maar moeilijk op. Ze bijten hun prooi, brengen daarmee een bacterie naar binnen, die zorgt dat de prooi (mens of dier) door een sepsis geleidelijk dood gaat. Wanneer de prooi dood is, wordt hij in door verschillende varanen in enkele hapklare brokken naar binnen gewerkt.
Komodovaranen zijn ook kannibalen: ze eten hun eieren en jonge pasgeboren varanen. Pasgeboren varanen proberen zo snel mogelijk naar een boom te komen om daar in te klimmen, zodat ze niet verorberd worden door grote.
Bij terugkomst op de boot stond de heerlijke maaltijd klaar, waarna we een paar uur verder voeren naar Pink Beach. We kwamen er net voor de zonsondergang, waardoor er van het pink en het onderwaterleven niet veel te zien was; morgen in de herkansing.
We voeren nog een half uurtje verder en gingen in een baai liggen waar meerdere boten lagen voor de overnachting.
We kregen weer een heerlijke maaltijd geserveerd.
De boot had geen handdoeken bedacht voor ons en ook geen laken of iets over je heen tijdens het slapen. Daarnaast maakte de generator zoveel lawaai dat slapen m.n. voor Ineke niet mogelijk was. Dus generator uit en dan maar niet opladen apparatuur. Later bleek dat de hut van Dennis en Stephanie hierdoor niet geventileerd werd, die daardoor een warme en dus slechte nacht hadden in veel te kleine bedden.
Voor ons beiden gaf het in het donker buiten op de boot zitten en de op het water overnachting in de tropen echt een bijzonder gevoel. Romantisch.
Dag 18 : dinsdag 27 september : Komodo – Pink Beach – Manta Point – Flores : Labuan Bajo : dag 2 op de boot
’s Morgens om half 6 ging de motor en de generator aan (voor de andere 3 een korte en slechte nacht), waarna we gelijk verder voeren. Na een uur legden we aan op Komodo. We maakten weer een wandeling van anderhalf uur, dit keer zagen we meer varanen, zo in het wilde weg, wat mooie fotomomenten gaf en zo dat ze ook van heel dichtbij gefotografeerd konden worden.
We zagen een hert die een duidelijke beet van een varaan had, nog gemoedelijk aan het grazen was, niet wetende dat hij door een opkomende sepsis langzaam zou sterven. Het blijkt dat stervende dieren naar de waterkant gaan, om te drinken, waardoor ze verwachten dat de schadelijke bacterie uit het lichaam gespoeld wordt. Varanen komen tegen die tijd dan ook naar de waterkant, om hun hapje te nemen.
Bijzonder was, dat deze dag hoge heren uit Jakarta zouden komen en om de heren niet veel te laten lopen, was dicht bij de kust een geit in de boom opgehangen, waar 4 varanen omheen lagen, ze kwamen op de (bloed)lucht af, later zagen we nog een 5e aankomen, die eerst onder een boom lag met wel 15 kraaien in de boom (mooi gezicht). Jammer genoeg konden we niet op de heren wachten, want dan zouden ze de geit laten zakken en konden we zien hoe de geit in grote brokken uit elkaar werd getrokken en verorberd.
We voeren daarna nog een keer naar Pink Beach, waar de andere drie nog een keer snorkelden, mooie en vele vissen zagen en wat op het strand zaten en wandelden.
We voeren weer verder en aten weer een lekkere maaltijd aan boord terwijl we ook aan het manta (rog) spotten waren. Helaas zagen we slechts 2x een rugvin in de verte en 1x een schildpad langs komen, zonde, want een manta van 5 – 7 m doorsnede is toch wel een heel mooi gezicht, men wilde niet dat hier gesnorkeld werd, jammer, dan hadden we nog beter kunnen spotten.
Dus maar teleurgesteld weer terug naar de thuishaven. Tot de motor uitviel en we een half uur stuurloos ronddobberden. 2 bootjes kwamen ons te hulp, maar konden niets uitrichten. Uiteindelijk lukte het de kapitein om de motor aan de praat te krijgen en voeren we verder.
Achteraf hoorden we dat gids het toch wat angstig vond, omdat de boot door de stroming naar een rotseiland afdreef en daar zou kunnen kantelen.
Er was nog een snorkel-uitstapje gepland, daar vonden wij het al te donker voor worden.
Uiteindelijk kwamen we wat na 6 uur aan in de haven, met het invallen van de duisternis.
Bij het hotel aangekomen, bleek de generator stuk te zijn, dus geen licht. Dan maar eerst eten i.p.v. opfrissen. Restaurant Le Pirate probeerden we vandaag en dat beviel ons heel goed en dus lekker.
Terug in het hotel, snel douchen (we voelden ons alle 4 niet echt fris na 2 bootdagen) en gaan slapen.
Dag 19 : woensdag 28 september : Flores : Labuan Bajo – Mirror Rock Cave – Bali : Denpasar
Na het ontbijt uitchecken en reden we naar Batu Cermin (spiegel grot).
Omdat het nog vroeg was, was het spiegelen in de grot niet optimaal: in het diepste van de grot komt via een gat zonlicht naar binnen die dan in vele kleuren een spiegeling geeft op de rotsen, nu was het groen. Vroeger waren de rotsen in de zee, wat nu nog terug te vinden is in de vele fossielen.
Hierna naar het vliegveld, dit was de eerste keer van de hele trip dat Yoman de tijd goed inschatte: nog 10 minuten.
We namen afscheid van onze driver en gids, zij beiden moesten nog 2 dagen rijden om weer thuis te komen.
Kristo was de week een stille kracht op achtergrond, je hoorde hem niet, je zag hem niet wanneer we buiten de auto iets deden, maar stond er gelijk als hij er moest zijn.
Yoman was een drukke, gezellige, enthousiaste gids, soms wat slordig. Had net een fototoestel en wilde er veel mee oefenen en was er leergierig voor, Stephanie was vaak oefenmodel. Hij werd ook helemaal enthousiast dat er Facebook-contact mogelijk was.
Op Bali werden we weer door Benny opgehaald. Na een kleine maaltijd kwamen we weer bij de villa, waar lekker konden zwemmen, ontspannen, lezen en internetten.
’s Avonds gingen we met Benny Thais eten.
Dag 20 : donderdag 29 september : Bali : Denpasar – Jakarta
Koffers en spullen pakken, heerlijk ontbijt aan de terrasbar met wijds uitzicht en dan naar het vliegveld om afscheid te nemen van Bali en Benny. Tot een volgende keer.
Lion Air was een keer op tijd en 2 uur later stonden we op Jakarta Soekarno Airport.
Wij met de taxi naar Lies en de jongelui namen een Uber, dit keer gaan zij slapen in een hotel.
Bij Lies stond Moeders ons al op te wachten met eten.
We bleven nog even wachten tot Lies thuiskwam van het werk (Gun was voor het werk een paar dagen weg). We reden toen met Lies naar de juwelier om het reparatiesieraad van Stephanie op te halen en de passend gemaakte ring voor Ineke. We besloten toen ook gelijk maar om de miskoop-ring uit Turkije in orde te laten maken.
Daarna eten met ‘n 4tjes in het bekende saté-restaurant en we sloten de avond af met gezellig zitten praten bij Lies thuis.
Dag 21 : vrijdag 30 september : Jakarta
We gingen alle 4 naar de kapper, Dennis wilde naar speciale, maar die was tot 13 uur dicht i.v.m. iets Islamitisch. Na de nodige omzwervingen heeft hij er ook eentje gevonden.
Stephanie en ik hebben ons ook uitgebreid laten masseren, ze deden het echt hard, Ineke heeft tijdens het knippen haar nek-schouder laten masseren i.c.m. manicuren en pedicuren.
Eten konden we in het restaurant bij de kapper en daarna zijn we gaan winkelen in allerlei winkeltjes.
Ook deze dag was de file, het constant stilstaan met auto, een ramp, 2 kilometer in een half uur zo’n beetje.
’s Avonds gezellig met z’n allen thuis bij Lies en Gun eten. Gun kwam terug van een zakenreis en had uit Solo voor mij een heel mooi Batik-overhemd meegenomen, wat een verwennerij.
Dag 22 : zaterdag 1 oktober : Jakarta – Singapore
Ineke kan na het opstaan eindelijk doen, waar ze zich al maanden op verheugd had: zwemmen met de honden, Lies kwam er ook bij, zo’n leuk gezicht het spelen en apporteren van de honden.
We gingen op tijd lunchen i.v.m. de files en het op tijd op het vliegveld zijn.
We lunchten in een oorspronkelijk gebouw van de Oost-Indische Compagnie, nu de Kunstkring genoemd. Echt imposant ingericht van binnen, de oude, antieke stijl is behouden, hoort ook tot World Heritage. We kregen een rijsttafel opgediend, op bijna musical-manier, een kleine show. Het eten was wederom erg lekker, oh wat hebben we het slecht gehad deze 3 weken. De verschillende gerechten waren nu zelfs culinair. Na de lunch bekeken we de schilderijen en andere kamers van het gebouw, o.a. een aantal leuke intieme kamers voor kleine gezelschappen of met z’n 4tjes eten.
In Singapore zouden we oorspronkelijk 50 min. overstaptijd hebben, omdat we op tijd op het vliegveld waren kregen we een vlucht eerder en dus een langere overstaptijd. Alles verliep voorspoedig met inchecken, we namen afscheid van moeders, Gun en Lies en ook de paspoortcontrole ging heel snel.
Dag 23 : zondag 2 oktober : Singapore – Schiphol
Einde van een mooie reis met veel belevenissen/indrukken.
Dag 1 : zaterdag 10 september : Amsterdam – Singapore
Na hectische weken en vooral laatste dagen, om alles goed achter te laten, konden we aan onze vakantie beginnen. Heerlijk, we waren er echt aan toe.
Met gaan met z’n 5en, Oma, Stephanie, Dennis, Ineke en ik. Oma blijft in Jakarta bij Lies en komt net voor Ineke haar verjaardag terug naar Nederland. Met z’n 4en trekken we verder, daarom ook weer een reisverslag.
Stephanie en Dennis werden door Ed naar Schiphol gebracht, wij door Peter, altijd weer een goed en vertrouwd begin van onze vakanties.
We vertrokken op een gunstig tijdstip, 11.15. Het inchecken en de controle duurde zo lang, dat we nog bijna te laat bij het vliegtuig kwamen.
Het was een relaxte vlucht van 12 uur in het nieuwste toestel van Singapore Airlines. Goede, uitgebreide verzorging, goede beenruimte, uitgebreide audio- en videovoorzieningen.
Dag 2 : zondag 11 september : Singapore – Jakarta
In Singapore een mooie overstaptijd, 1 uur en 3 kwartier en dan nog anderhalf uur vliegen.
In Jakarta werden we van het vliegveld gehaald door Lies.
Bij Lies en Gun thuis werden we weer ontvangen door de lieve, voortreffelijke hulp Jati en overenthousiast, zoals altijd door de 2 honden. Bijzonder, vooral voor Ineke en Stephanie, was het er niet meer zijn van Deus, de blonde Labrador. Pablo, de zwarte Labrador, was na het overlijden van Deus constant aan het huilen, dus moest er een nieuw maatje bij komen. Dit werd Lady Gaga, een hele lieve, speelse hond, die het liefst 24 uur per dag geaaid wil worden. Lies en Gun hebben Lady uit een opvanghuis gehaald, daar was zij opgenomen na 4 jaar in een kleine kooi te moeten leven en helemaal vol met kale plekken door de vlooien. Zij heeft nu wel een heel warm, liefdevol tehuis en ze geniet er zichtbaar van.
Na het geven van allerlei gebruikelijke meegenomen spullen en eten, genoten we van het lekkere eten, gemaakt door de Jati.
Hierna gingen we wat rusten en ons verschonen/opknappen.
Oma, Stephanie en Dennis sliepen bij Lies en Gun, wij in een iets verderop gelegen hotel, waar zeker ik als stoned van vermoeidheid in slaap viel.
Aan het eind van de middag verzamelden we ons in het hotel en zijn naar een mall gereden, waar we wat rondliepen en wat zaakjes deden, zoals laten repareren van horloges van moeders.
Eten deden we daar in de fastfood en dat is in Indonesië gewoon lekker.
’s Avonds nog een pilsje in het hotel en slapen.
Dag 3 : maandag 12 september : Jakarta
Eerst naar het 2e huis van Gun en Lies wat ze grondig hebben laten verbouwen en nu 2 identieke panden omvat. Het jaar dat Ineke vroeger na haar studie in Jakarta woonde en werkte (37 jaar geleden), heeft ze hier gewoond.
Daarna begonnen we aan een moeizame klus om geschikte Indonesische SIM-kaarten te kopen, juist in Jakarta viel dat tegen, i.t.t. in toeristische plaatsen.
Toen schoenen kopen die geschikt zijn voor het stenige strand later tijdens de vakantie.
Tussendoor weer lekker eten in de mall.
’s Avonds aten we weer bij Lies.
Ineke vindt Indonesië vindingrijk/creatief: Go-Jack.
Jakarta staat bekend om de files, dat is jammer. Je kunt het niet geloven, hoe lang het nu duurt om in Jakarta naar echt leuke plekken te gaan, zoals de oude stad, tegenwoordig Kota Tua genoemd, waar je Café Batavia en Museum Sejarah Jakarta (Jakarta History Museum) kunt bezoeken.
Tegenwoordig is er wel een hele goede, efficiënte buslijn met airconditioning ernaartoe, waardoor je er in een half uur daar zijn.
Een paar jaar geleden begon Go Jack, taxi-motorfietsen waar je achterop kunt en snel naar je bestemming gebracht wordt. In 3 jaar is het gegroeid tot een grote organisatie.
Nu is er Go-Jack, Go-Food en Go-Shop. De bestuurder draagt een groene helm en jack met het logo erop. De passagier achterop krijgt ook een groene helm met het logo erop, gewoon hygiënisch, want iedereen krijgt een dunne wegwerpmuts, die je eronder moet dragen.
Als je eten van een bepaald restaurant wilt hebben, kunt je via Go-Food je maaltijd laten bezorgen.
Lies had hondenvoedsel nodig, dus ging ze Go-Shop 10kg laten halen en bezorgen.
Je kunt ze voor van alles inkopen laten doen, ze bellen je ook op om te overleggen, als bijvoorbeeld een of andere aanbieding is. Wanneer iets niet te verkrijgen is, stellen ze een alternatief voor. Deze motorfietsen zie je bij honderden in Jakarta rondrijden.
In Indonesië krijgt niemand een uitkering. Iedereen werkt en verzint iets om geld te verdienen. Indonesiërs zijn heel creatief hierin, zo is Go-Jack ook ontstaan.
Dag 4 : dinsdag 13 september : Jakarta
Na een rustige start bij Lies reden we eerst naar een fotozaak van een neef van Ineke, die ook fotoreizen organiseert in Indonesië en buitenland.
We kochten er filters voor de camera’s en hoeden om ons beter tegen de zon te beschermen.
Daarna naar de juwelier van de familie, Indiase mensen, om voor Stephanie sieraden te laten repareren. Daar zag ik een mooie ring voor Ineke, haar verjaardagscadeau was zo ook gelijk geregeld.
Hierna naar het bekende Café Batavia in Kota Tua om te lunchen.
Daarna bezochten we nog het daar tegenovergelegen raadhuis uit de Nederlandse tijd, tegenwoordig Het Historisch Museum, hier waren vooral oude meubelen te zien, die toen gebruikt werden: niets Indonesisch, maar degelijke Oud Hollandsche stijl. Daar zag je ook de vrouwen- en mannengevangenis, een kelder waar de vrouwen en mannen die tegen de Nederlanders waren, opgepropt in een kleine ruimte gevangen werden gehouden. Ook werden op het plein executies verricht.
Hierna waren er, op het plein tussen Batavia en het raadhuis, veel kinderen die met Stephanie en Dennis op de foto wilden, vooral meisjes, het werd een uitgebreide fotosessie.
’s Avonds weer gezellig bij Lies en Gun eten en op tijd naar bed.
Ondertussen Inchecken voor de vlucht naar Bali via de computer ging op z’n Aziatisch, door van alles duurde het wel een uur.
Dag 5 : woensdag 14 september : Jakarta – Bali : Ubud
Vroeg op om op tijd op het vliegveld te zijn.
Voordat we ingecheckt waren, ging het nodige fout: verkeerde terminal (Ineke en Henk), verkeerde balie; waardoor we eigenlijk veel te laat incheckten. Hierbij was bijzonder dat Stephanie haar koffer-overgewicht niet hoefde te betalen en Ineke en ik wel.
Met bijna een uur vertraging (normaal voor Lionair) vertrokken we.
Op Denpasar-vliegveld werden we opgewacht door Benny, die net als 3 jaar geleden alles voor ons geregeld heeft voor deze reis.
We blijven 3 nachten in Ubud.
Na het inchecken ging Henk naar bed (ziek) en de anderen maakten een wandeling naar het centrum.
Stephanie en Dennis, bleven in het centrum eten.
Ineke kwam terug en wij aten in een door Gun en Lies aangeraden raw-food-restaurant (Alchemy), leuk om het een keer meegemaakt te hebben, Ineke zei na afloop: nu verlang toch wel heel erg naar stamppot met een gehaktbal.
Dag 6 : donderdag 15 september : Bali : Ubud
We maakten een rustige start en gingen na het ontbijt met de taxi naar het centrum van Ubud.
Belangrijkste was de markt bezoeken, waar we de nodige dingen voor thuis kochten.
Daarna door 1 van de vele winkelstraten om bij Café Lotus de lunch te nemen, met uitzicht op de honderden waterlelies en mooie tempel.
Hierna gingen de kinderen naar een festival in Seminyak. Echt een mooi toeval dat het festival op een dag is, dat wij daar in de buurt zijn. Ze hebben het er goed naar hun zin gehad en vonden de faciliteiten, WC/eten, beter geregeld dan in Nederland, ook de controle op middelen was er streng en waren rugzakken verboden.
Wij liepen door de gezellige stad en werden overvallen door een tropische regenbui, waardoor we gingen schuilen en ons verwenden met lekker eten. Hierna liepen we nog verder door Ubud en ineens kwamen op het idee om ons te laten masseren, het was heerlijk ontspannend en ook lekker stevig, het duurde bijna een uur.
We besloten de middag met eten in Ibu Rai, waar we het de vorige keer ook zo goed vonden.
’s Avonds nog wat lezen en zo en toen de jongelui weer thuis kwamen, gingen we naar bed.
Dag 7 : vrijdag 16 september : Bali : Ubud : fietstocht
We werden om half 9 opgehaald om een fietstocht langs de rijstplantages (sawa’s) te maken.
Onderweg maakten we een tussenstop bij een echt mooi fotopunt, een kloof met terrasjes rijstaanplant en palmbomen.
Hierna stopten we bij een koffie- en theeplantage, waar ze ons koffiebonengroei lieten zien en er waren meerdere luwak’s/chivet’s die kieskeurig koffiebonen wel of niet eten en de gegeten (en ook weer uitgepoepte) bonen worden gebruikt voor de dure Luwak-koffie.
Vervolgens bracht het busje ons naar de hoogste bestraatte berg van Bali. Met uitzicht op de hoogste berg van Bali en het meer: Gunung Batur.
Na een kleine koffiemaaltijd maakten we de fietsen en onszelf gereed om aan de fietstocht te beginnen: de enige fietstocht die ik gemaakt heb waarbij je nauwelijks hoefde te trappen, 98% was bergafwaarts. De overige 2% was een stevige klim omhoog, die je ook in z’n 1 (van de 21) niet redde.
Onderweg stopten we bij een tempel (Bali is Hindoeïstisch) en een rijstplantage, waar we de nodige uitleg over resp. rituelen en rijstoogst kregen). In dit deel van Bali, zijn er dorpstempels en ieder huis of groep huizen heeft ook nog een eigen tempel, via welke je binnenkomt om bij het huis te komen.
Onderweg brak Dennis zijn zadel af en bij hem en mij liep de ketting eraf, dat mocht de pret zeker niet drukken, alles bij elkaar was het een hele leuke tocht van 28km.
De tocht werd afgesloten met een heerlijk maaltijd, met aan het eind een traditioneel dansje door 4 jonge Balinese meisjes.
Dag 8 : zaterdag 17 september : Bali – Gili Trawangan
’s Morgens relatief vroeg om om 7.30 door de chauffeur naar de fastboot naar Gili gebracht te kunnen worden.
Gili bestaat uit 3 eilanden (Meno, Air en Trawangan), er rijden geen auto’s, vervoer is vooral per paardenkar of fiets.
Na het inchecken gingen de jongelui snorkelen, Ineke zwemmen en ik liet nog even de darmen wat uitzieken, daarna samen wandelen door het straatje langs de kust.
’s Avonds bezochten we de lokale voedselmarkt, waar we uiteindelijk niets aten (weinig zitplaats en de angst voor straatvoedsel), wel in een tentje van een Franse eigenaresse ernaast.
Dag 9 : zondag 18 september : Gili-Trawangan : snorkelen
Om een relaxte tijd gingen we snorkelen. Met een boot werden we naar 4 spots gebracht.
Bij de eerste spot ging ik snorkelen met de telefoon nog in de zak, blijkt niet zo goed voor het toestel te zijn, ggggrrrrr; 2 weken geen telefoon en app dus. We zagen hier vele vissen, soms in grote groepen.
De 2e spot was een turtle-spot, we zagen meerdere schildpadden. Op een gegeven moment dook de gids naar beneden en nam spelenderwijs een schildpad mee naar boven, die daarna even heel rustig tussen ons in bleef en toen weer naar de diepte ging.
Na de 3e stop gingen we eten op Gili-Air. We sloten af met een snorkeltrip bij een scheepswrak.
’s Avonds gingen we met de paardenkar naar de zonsondergang aan de andere kant van het eiland, mooi, maar jammer dat de zon achter de bergen van Lombok verdween en niet in de zee wegzakte.
We sloten af met in een luxer restaurant BBQ-eten, wat ons eigenlijk tegenviel. Voor 10% van de kosten hadden we beter Indonesisch eten gehad.
Dag 10 : maandag 19 september : Gili-Trawangan – Lombok : Air Terjun Benang Stokel – Mataram – Senggigi
We vertrokken van Gili met een kleine, overvolle praam. Het was een vervoer voor de locals van Gili naar Lombok, de public boat. Je moest ook een stuk door het water lopen om erin te komen. Het was er tjokvol, wel 60 mensen zaten erin. In het midden stonden er gasflessen. We hebben onszelf maar gerustgesteld dat die gasflessen wel leeg moesten zijn, omdat de boot naar Lombok ging. De flessen zouden dan vervangen worden door volle, terug naar Gili. Henk en Dennis wilden er niet instappen, maar het moest wel. Het alternatief zou zijn een eigen privéboot huren, maar dan zouden we rijkelijk te laat in Lombok aankomen, waar een andere gids op ons stond te wachten. Had het gewaaid, dan was Henk er zeker niet ingestapt, je leest zoveel over scheepsongevallen met dit soort boten. Ineke denkt dat de boot dan niet zou vertrekken bij echt slecht weer.
Op Lombok was er de lokale koffer/porter-maffia, die de koffers van boot hadden gehaald, voordat we ook maar iets door hadden en een erg hoog bedrag vroeg voor nog geen 10m lopen met 4 koffers.
We werden opgewacht door de lokale chauffeur en we maakten een tocht met het busje over het eiland.
We kregen niet de indruk dat Lombok arm is, wat Henk van een collega had begrepen. We zijn natuurlijk niet van de hoofdwegen afgeweken, dus het is niet helemaal te beoordelen.
De chauffeur bracht ons naar een natuurgebied, waar we een wandeling maakten naar mooie watervallen. Aan het einde werden we overvallen door een heftige tropische bui, we konden schuilen, maar geen idee hoe lang het kon duren.
De jongelui zijn uiteindelijk doorgelopen, waren helemaal doorweekt en hebben zich in het busje omgekleed. De gids was bij ons en die vond een groot stuk plastic, waaronder we naar de bus toe liepen, toch zijn ook wij nog wel aardig nat geworden.
Daarna hebben we heerlijk gegeten in een eenvoudig tentje in de hoofdplaats van Lombok, Mataram.
Hierna naar het hotel in Senggigi, daar verschonen van de natte kleding en wat rusten.
We sloten de avond af met heerlijke, goed verzorgde diner in restaurant Square.
Dag 11 : dinsdag 20 september : Lombok : Senggigi – Bali : Denpasar
We vertrokken om een mooie tijd, 09.00 uur, om nog wat van het eiland te zien.
De chauffeur vertelde, net als gisteren veel over het eiland. Ook over zichzelf, hij wil snel een eigen busje kopen en dan voor zichzelf beginnen. Zijn zoon heeft hij Star genoemd naar een liedje van Coldplay (Ineke haar band).
We bezochten een lokale markt, waar veel kippen, vis en groente-fruit verkocht werd.
Daarna reden we door naar een pottenbakkerij, er waren mooie en leuke aardewerk spulletjes, maar ja wel erg zwaar om mee te nemen, vooral omdat we al aardig overgewicht hadden van de koffers voor de lokale vluchten.
Tenslotte bezochten we een weverij, er waren mooie kleden en sarongs, voor mij kochten we er een mooi Lombok-batik shirt.
Vervolgens bracht de vriendelijke, gastvrije chauffeur ons naar het vliegveld, waarna we nog tijd hadden voor een kop koffie en vlogen we in een half uur terug naar Bali. We kregen in die korte tijd ook nog een kleine lunch.
Op het vliegveld Denpasar werden we weer opgehaald door Benny en via een goede lunch (in weer een local-tent) naar een luxe villa Adilla gebracht, van een ouder echtpaar (met verschillend nationaliteiten, o.a. ook wat Nederlands bloed) die er soort een AirB&B hebben.
De kamer van Ineke en mij was heel mooi, luxe, ruim met vanuit bed uitzicht over een soort valleitje richting de zee.
We rusten er wat en gingen er in het relatief grote zwembad zwemmen.
Het diner deden we in een leuk restaurant wat verderop.
Dag 12 : woensdag 21 september : Bali : Denpasar – Flores : Ende – Moni Village
Om 5 uur vertrekken naar het vliegveld, waar we pas na achten vertrokken.
Met een korte tussenstop kwamen we na 2 uur vliegen aan in de hoofdstad van Flores, Ende.
Buiten gekomen werden we gelijk weer aangevallen door de beruchte lokale taximaffia, gelukkig was onze gids voor de komende week, Yoman, er snel bij.
Ons vervoer voor de komende week is een Mitsubishi-busje, met chauffeur Kristo, van ver voor de oorlog, bij bergje op moet de airco uit, anders trekt hij het niet.
We maakten onderweg een dorpsbezoek (Saga), waar we werden rondgeleid door een dorpsbewoonster.
Zij vertelde van alles over de gewoonten in het dorp, zoals familiegraven voor de huizen, hutten speciaal voor ceremonies en vergaderingen.
In stromende regen kwamen we aan in het eco-resort, waar we tot het diner onze rust namen en onze dingetjes deden. Het eten was eenvoudig Indonesisch, dat is toch wel het lekkerst.
Het hotel lag in een mooie groene omgeving.
Dag 13 : donderdag 22 september : Flores : Moni – zonsopgang/3-kleuren meren (Kelimutu) – Riung
Om 4 uur vertrokken we om de zonsopgang bekijken bij de berg Kelimutu met bijhorende 3-kleuren meren, 1 meer was een zwavelmeer, groen-gelig gekleurd. De andere 2 meren waren nu donkerblauw en groenblauw, dit kan per seizoen verschillen, het kleinste meer was in 1907 voor het laatst rood.
Toen we terugkeerden van het bezoek aan Kelimutu, kwam er een heerlijke bloemengeur ons tegemoet. Het bleek de geur te zijn van de bloeiende bloemen van de koffiebomen.
Na wat rommelen, rusten en ontbijten vertrokken we naar onze volgende stop.
We bezochten het dorpje Wologai, waar we de rijst- en koffiebonenoogst zagen liggen, een armoedig dorpje met toch goed verzorgde traditionele huisjes en veel houtsnijwerk op steunende houten balken. We roken er opnieuw hoe lekker koffiebloesem ruikt. In het wild leven hier Luwak’s en we zagen ook een voorraadje Luwak-bonen.
We stopten bij Panggajawa Beach waar de bevolking blauwe stenen verzameld. De stenen worden door veel Aziatische mensen gebruikt voor decoratie van tuin of muur.
We vervolgden onze weg om 9 uur na vertrek in het donker aan te komen in de overnachtingsplaats.
Zeker het laatste gedeelte was over een soms erg slechte weg die in het geheel bochtig en sterk stijgend en dalend was. De weg was van de zuidkust naar de noordkust. Een gedeelte van de weg was ook erg goed, dit deel was met sponsoring van de Australiërs aangelegd.
We eindigden eerst in een restaurant wat de naam eigenlijk niet mocht hebben (nog minder dan een eetlokaal), waar we wel goed eten kregen, waar bijna 2 uur op gewacht moest worden.
Daarna naar de hotelkamer, die ook niet je van het was, met voor het eerst een slecht bed, waar we beiden heel goed op geslapen hebben, i.t.t. de jongelui.
Dag 14 : vrijdag 23 september : Flores : Riung – 17 eilanden sea park – Bajawa
Om 8 uur vertrokken we naar het strand om met een boot naar de 17 eilandengroep te varen. Daar hebben we heerlijk gesnorkeld, veel vissen gezien.
Weer een stomme fout: ik ben net in het water, zie ik wat bruins drijven, was het mijn portemonnee, wat een geluk dat ik het zag, was best een groot bedrag wat erin zat; al het geld was doornat; heeft uiteindelijk een paar dagen geduurd voordat het weer droog was.
Dit stukje werd afgesloten met een vis-BBQ op het strand. De snorkelgids en bootbemanning hadden zelf vis gevangen, rode snapper. Op het eiland stond de barbecue klaar. Toen we daar kwamen na het snorkelen, waren ze al bezig met de vis te roosteren. Erbij heerlijke fruitsalade, rijst en bami en een groentegerecht. We hebben heerlijk gesmuld daar aan het strand. Ineke had nog nooit zo lekker vis gegeten.
Hierna naar een ander eiland om nog een keer te snorkelen.
Het lag in de bedoeling om nog een vleermuizen-eiland te bezoeken, maar gezien de tijd die nog nodig hebben om in de volgende stopplaats te komen, hebben we dit maar niet meer gedaan.
We gingen terug naar het hotel om te douchen en de koffers te pakken, waarna we een rit van 4 en half uur maakten over een soms heel erg slechte weg.
We reden door 2 leuke stadjes, waarvan we ons afvroegen, kunnen we niet beter hier een hotel hebben, dan is er nog wat te beleven/wandelen (en goed internet).
We kwamen weer in het donker aan, aanvankelijk was het ontvangst tegen het agressieve aan, er was niet geboekt, zei men, dan weer was maar 1 kamer geboekt. Eenmaal binnen ging alles vriendelijk en goed.
Tijdens het eten spraken we met een Duitser die in zijn jeugd in Bandung had gewoond. Hij kon met Ineke heel veel herinneringen ophalen en Ineke was helemaal blij om te horen hoe goed hij Ineke haar lagere school beschreef en hoe de school uitgebreid is geworden. Hij wist ook veel van de geschiedenis van Indonesië en sprak accentloos Indonesisch. Hij omschreef ook heel goed hoe en waarom het katholieke deel van Indonesië meer ontwikkeld en beter geschoold is dan het Islamitische deel.
We waren best wel moe, na de goede maaltijd met o.a. overheerlijke pompoensoep en voor de anderen eens lekker patatjes, gingen we snel slapen.
Dag 15 : zaterdag 24 september : Flores : Bajawa – Bena – Ruteng
Bij het ontbijt merkten we waarom Benny dit hotel had uitgezocht en het de lange slechte rit wel waard was: we hadden een wijds uitzicht naar een vulkaan en de oceaan.
De bediening was nog minder snel dan wij, met een uur vertraging vertrokken we.
We bezochten eerste een authentiek dorp (Bena). Bij binnenkomst kregen we een sjaaltje om.
Het dorp was gebouwd rond een soort plein met verschillende hoogten. Het plein had ook tientallen graven. Het is er de gewoonte dat bij een feest, o.a. bij housewarming, de hoorns en soms de kaken van een karbouw aan de voorkant van het huis opgehangen worden; sommige huizen hadden een hele serie hangen en dan ook nog 1 schedel.
We vervolgden onze weg over soms hele slechte stukken en soms goede stukken.
We bezochten een Arak-destilleerderij. Er gaan verhalen over Arak-doden, daarom dronken we niets; later hoorden we van Benny dat dit echt goed was, dus we hadden toch kunnen proeven, jammer.
Het laatste stuk hadden we een fikse regen- en onweersbui en we kwamen ruim voor het donker aan bij onze stop voor deze dag, een nonnenklooster, waar de kamers, zoals het hoort in een klooster ☺, 2 gescheiden bedden hadden.
We namen lekker de tijd voor ons zelf, lezen/internetten/persoonlijke verzorging.
Op een gegeven moment wilde Ineke de telefoon opladen en gelijk zat het hele gebouw zonder stroom, tenminste dat dachten we, bleek de hele wijk zonder stroom te zitten.
Dennis en Stephanie waren in de tijd wat door de stad gewandeld en moesten vele malen met mensen op de foto, ze zijn zo gewild door hun lange Westerse verschijning, een hele belevenis om met hen op de foto te mogen.
De stroomstoring duurde van 17 tot 21 uur. In die tijd aten we ergens anders in het stadje, die wijk bleek wel licht te hebben. In het restaurant werd goede muziek gedraaid, door Shazam kon Ineke de muziek opzoeken, het was Zuid Amerikaanse muziek van Dindinha. Nog een cd op Inekes lijst dus.
Eenmaal in het klooster terug, kwam de elektra in korte tijd weer terug.
Al het water wat je koopt op Flores heeft de naam Ruteng, zoals het dorpje heet, het komt hier uit de bergen.
Dag 16 : zondag 25 september : Flores : Ruteng – Lubuan Bajo
Na het ontbijt reden we eerst naar een uitkijkpunt vlakbij de stad, we kruisten een groep kerkgangers die net uit de kerk kwamen en werden bekeken alsof wij de dieren in de dierentuin waren. Wat opviel, was dat iedereen netjes gekleed was.
Op de uitkijkplek was er weer een groep giechelende meiden die met ons op de foto wilde.
Na een stuk rijden liepen we een stuk omhoog en hadden uitzicht over een rijstveld, sawa, in de vorm van een spinnenweb (“Lodok” spiders web rice field, Land system of Manggarainese).
Vandaag was de weg goed tot zeer goed.
We kwamen lekker vroeg bij het hotel in Labuhan Bajo aan en we hadden goed internet.
Er was een mooi zwembad, we konden lekker zwemmen en namen aan de rand een heerlijk koud pilsje.
We hadden mooie, ruime tot zeer ruime kamers met een mooi terras, waarbij aan de tafel zitten een mooi uitzicht gaf over de baai en de bedrijvigheid in de haven.
´s Avonds wilden we in een standje aan het strand eten, echter we vertrouwden het toch niet zo, we wilden geen diarree hebben en al helemaal niet op de boot morgen. Dus gingen we naar een restaurant, waar we aan een hoge tafel en op dito hoge bankjes konden eten.
Dag 17 : maandag 26 september : Flores : Lubuan Bajo – Rinca – Pink Beach – Komodo : dag 1 op de boot
We moesten vroeg ontbijten om op tijd op de boot te zijn. Het hotel wil alleen ontbijt naar de kamer brengen, niet centraal eten. Uiteindelijk kwam het 40 min. te laat.
Ons verblijf de komende 2 dagen is een kleine boot met 2 gastenkajuiten en 3 bemanningsleden.
Na 2 en half uur varen kwamen we bij het eiland Rinca, waar we een wandeling maakten van anderhalf uur over een glooiend terrein om de Komodovaranen te zien. In een het begin lagen er een paar bij de huisjes van de parkwachters i.v.m. de etenslucht die er is, onderweg kwamen we nog 2 vrouwtjes tegen die voor hun nest lagen om de eieren te bewaken. Buffels, die de varanen graag eten en die bekend zijn van de National Geographic-film over deze varanen, zagen we niet, wel een wat mak hert. Verder 2 parelhoenpaartjes.
Komodovaranen hebben hun oorsprong in de dinosaurussentijd. Zijn slome dieren, die niet jagen, maar stil wachten tot hun prooi langskomt, ze hebben de kleur van de stenen, dus wanneer ze helemaal stilliggen, vallen ze maar moeilijk op. Ze bijten hun prooi, brengen daarmee een bacterie naar binnen, die zorgt dat de prooi (mens of dier) door een sepsis geleidelijk dood gaat. Wanneer de prooi dood is, wordt hij in door verschillende varanen in enkele hapklare brokken naar binnen gewerkt.
Komodovaranen zijn ook kannibalen: ze eten hun eieren en jonge pasgeboren varanen. Pasgeboren varanen proberen zo snel mogelijk naar een boom te komen om daar in te klimmen, zodat ze niet verorberd worden door grote.
Bij terugkomst op de boot stond de heerlijke maaltijd klaar, waarna we een paar uur verder voeren naar Pink Beach. We kwamen er net voor de zonsondergang, waardoor er van het pink en het onderwaterleven niet veel te zien was; morgen in de herkansing.
We voeren nog een half uurtje verder en gingen in een baai liggen waar meerdere boten lagen voor de overnachting.
We kregen weer een heerlijke maaltijd geserveerd.
De boot had geen handdoeken bedacht voor ons en ook geen laken of iets over je heen tijdens het slapen. Daarnaast maakte de generator zoveel lawaai dat slapen m.n. voor Ineke niet mogelijk was. Dus generator uit en dan maar niet opladen apparatuur. Later bleek dat de hut van Dennis en Stephanie hierdoor niet geventileerd werd, die daardoor een warme en dus slechte nacht hadden in veel te kleine bedden.
Voor ons beiden gaf het in het donker buiten op de boot zitten en de op het water overnachting in de tropen echt een bijzonder gevoel. Romantisch.
Dag 18 : dinsdag 27 september : Komodo – Pink Beach – Manta Point – Flores : Labuan Bajo : dag 2 op de boot
’s Morgens om half 6 ging de motor en de generator aan (voor de andere 3 een korte en slechte nacht), waarna we gelijk verder voeren. Na een uur legden we aan op Komodo. We maakten weer een wandeling van anderhalf uur, dit keer zagen we meer varanen, zo in het wilde weg, wat mooie fotomomenten gaf en zo dat ze ook van heel dichtbij gefotografeerd konden worden.
We zagen een hert die een duidelijke beet van een varaan had, nog gemoedelijk aan het grazen was, niet wetende dat hij door een opkomende sepsis langzaam zou sterven. Het blijkt dat stervende dieren naar de waterkant gaan, om te drinken, waardoor ze verwachten dat de schadelijke bacterie uit het lichaam gespoeld wordt. Varanen komen tegen die tijd dan ook naar de waterkant, om hun hapje te nemen.
Bijzonder was, dat deze dag hoge heren uit Jakarta zouden komen en om de heren niet veel te laten lopen, was dicht bij de kust een geit in de boom opgehangen, waar 4 varanen omheen lagen, ze kwamen op de (bloed)lucht af, later zagen we nog een 5e aankomen, die eerst onder een boom lag met wel 15 kraaien in de boom (mooi gezicht). Jammer genoeg konden we niet op de heren wachten, want dan zouden ze de geit laten zakken en konden we zien hoe de geit in grote brokken uit elkaar werd getrokken en verorberd.
We voeren daarna nog een keer naar Pink Beach, waar de andere drie nog een keer snorkelden, mooie en vele vissen zagen en wat op het strand zaten en wandelden.
We voeren weer verder en aten weer een lekkere maaltijd aan boord terwijl we ook aan het manta (rog) spotten waren. Helaas zagen we slechts 2x een rugvin in de verte en 1x een schildpad langs komen, zonde, want een manta van 5 – 7 m doorsnede is toch wel een heel mooi gezicht, men wilde niet dat hier gesnorkeld werd, jammer, dan hadden we nog beter kunnen spotten.
Dus maar teleurgesteld weer terug naar de thuishaven. Tot de motor uitviel en we een half uur stuurloos ronddobberden. 2 bootjes kwamen ons te hulp, maar konden niets uitrichten. Uiteindelijk lukte het de kapitein om de motor aan de praat te krijgen en voeren we verder.
Achteraf hoorden we dat gids het toch wat angstig vond, omdat de boot door de stroming naar een rotseiland afdreef en daar zou kunnen kantelen.
Er was nog een snorkel-uitstapje gepland, daar vonden wij het al te donker voor worden.
Uiteindelijk kwamen we wat na 6 uur aan in de haven, met het invallen van de duisternis.
Bij het hotel aangekomen, bleek de generator stuk te zijn, dus geen licht. Dan maar eerst eten i.p.v. opfrissen. Restaurant Le Pirate probeerden we vandaag en dat beviel ons heel goed en dus lekker.
Terug in het hotel, snel douchen (we voelden ons alle 4 niet echt fris na 2 bootdagen) en gaan slapen.
Dag 19 : woensdag 28 september : Flores : Labuan Bajo – Mirror Rock Cave – Bali : Denpasar
Na het ontbijt uitchecken en reden we naar Batu Cermin (spiegel grot).
Omdat het nog vroeg was, was het spiegelen in de grot niet optimaal: in het diepste van de grot komt via een gat zonlicht naar binnen die dan in vele kleuren een spiegeling geeft op de rotsen, nu was het groen. Vroeger waren de rotsen in de zee, wat nu nog terug te vinden is in de vele fossielen.
Hierna naar het vliegveld, dit was de eerste keer van de hele trip dat Yoman de tijd goed inschatte: nog 10 minuten.
We namen afscheid van onze driver en gids, zij beiden moesten nog 2 dagen rijden om weer thuis te komen.
Kristo was de week een stille kracht op achtergrond, je hoorde hem niet, je zag hem niet wanneer we buiten de auto iets deden, maar stond er gelijk als hij er moest zijn.
Yoman was een drukke, gezellige, enthousiaste gids, soms wat slordig. Had net een fototoestel en wilde er veel mee oefenen en was er leergierig voor, Stephanie was vaak oefenmodel. Hij werd ook helemaal enthousiast dat er Facebook-contact mogelijk was.
Op Bali werden we weer door Benny opgehaald. Na een kleine maaltijd kwamen we weer bij de villa, waar lekker konden zwemmen, ontspannen, lezen en internetten.
’s Avonds gingen we met Benny Thais eten.
Dag 20 : donderdag 29 september : Bali : Denpasar – Jakarta
Koffers en spullen pakken, heerlijk ontbijt aan de terrasbar met wijds uitzicht en dan naar het vliegveld om afscheid te nemen van Bali en Benny. Tot een volgende keer.
Lion Air was een keer op tijd en 2 uur later stonden we op Jakarta Soekarno Airport.
Wij met de taxi naar Lies en de jongelui namen een Uber, dit keer gaan zij slapen in een hotel.
Bij Lies stond Moeders ons al op te wachten met eten.
We bleven nog even wachten tot Lies thuiskwam van het werk (Gun was voor het werk een paar dagen weg). We reden toen met Lies naar de juwelier om het reparatiesieraad van Stephanie op te halen en de passend gemaakte ring voor Ineke. We besloten toen ook gelijk maar om de miskoop-ring uit Turkije in orde te laten maken.
Daarna eten met ‘n 4tjes in het bekende saté-restaurant en we sloten de avond af met gezellig zitten praten bij Lies thuis.
Dag 21 : vrijdag 30 september : Jakarta
We gingen alle 4 naar de kapper, Dennis wilde naar speciale, maar die was tot 13 uur dicht i.v.m. iets Islamitisch. Na de nodige omzwervingen heeft hij er ook eentje gevonden.
Stephanie en ik hebben ons ook uitgebreid laten masseren, ze deden het echt hard, Ineke heeft tijdens het knippen haar nek-schouder laten masseren i.c.m. manicuren en pedicuren.
Eten konden we in het restaurant bij de kapper en daarna zijn we gaan winkelen in allerlei winkeltjes.
Ook deze dag was de file, het constant stilstaan met auto, een ramp, 2 kilometer in een half uur zo’n beetje.
’s Avonds gezellig met z’n allen thuis bij Lies en Gun eten. Gun kwam terug van een zakenreis en had uit Solo voor mij een heel mooi Batik-overhemd meegenomen, wat een verwennerij.
Dag 22 : zaterdag 1 oktober : Jakarta – Singapore
Ineke kan na het opstaan eindelijk doen, waar ze zich al maanden op verheugd had: zwemmen met de honden, Lies kwam er ook bij, zo’n leuk gezicht het spelen en apporteren van de honden.
We gingen op tijd lunchen i.v.m. de files en het op tijd op het vliegveld zijn.
We lunchten in een oorspronkelijk gebouw van de Oost-Indische Compagnie, nu de Kunstkring genoemd. Echt imposant ingericht van binnen, de oude, antieke stijl is behouden, hoort ook tot World Heritage. We kregen een rijsttafel opgediend, op bijna musical-manier, een kleine show. Het eten was wederom erg lekker, oh wat hebben we het slecht gehad deze 3 weken. De verschillende gerechten waren nu zelfs culinair. Na de lunch bekeken we de schilderijen en andere kamers van het gebouw, o.a. een aantal leuke intieme kamers voor kleine gezelschappen of met z’n 4tjes eten.
In Singapore zouden we oorspronkelijk 50 min. overstaptijd hebben, omdat we op tijd op het vliegveld waren kregen we een vlucht eerder en dus een langere overstaptijd. Alles verliep voorspoedig met inchecken, we namen afscheid van moeders, Gun en Lies en ook de paspoortcontrole ging heel snel.
Dag 23 : zondag 2 oktober : Singapore – Schiphol
Einde van een mooie reis met veel belevenissen/indrukken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
