Dag 13 : Flores : Moni – Riung
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Ineke & Henk
22 September 2016 | Indonesië, Riung
Flores : Moni – zonsopgang/3-kleuren meren (Kelimutu) – Riung
Om 4 uur vertrokken we om de zonsopgang bekijken bij de berg Kelimutu met bijhorende 3-kleuren meren, 1 meer was een zwavelmeer, groen-gelig gekleurd. De andere 2 meren waren nu donkerblauw en groenblauw, dit kan per seizoen verschillen, het kleinste meer was in 1907 voor het laatst rood.
Toen we terugkeerden van het bezoek aan Kelimutu, kwam er een heerlijke bloemengeur ons tegemoet. Het bleek de geur te zijn van de bloeiende bloemen van de koffiebomen.
Na wat rommelen, rusten en ontbijten vertrokken we naar onze volgende stop.
We bezochten het dorpje Wologai, waar we de rijst- en koffiebonenoogst zagen liggen, een armoedig dorpje met toch goed verzorgde traditionele huisjes en veel houtsnijwerk op steunende houten balken. We roken er opnieuw hoe lekker koffiebloesem ruikt. In het wild leven hier Luwak’s en we zagen ook een voorraadje Luwak-bonen.
We stopten bij Panggajawa Beach waar de bevolking blauwe stenen verzameld. De stenen worden door veel Aziatische mensen gebruikt voor decoratie van tuin of muur.
We vervolgden onze weg om 9 uur na vertrek in het donker aan te komen in de overnachtingsplaats.
Zeker het laatste gedeelte was over een soms erg slechte weg die in het geheel bochtig en sterk stijgend en dalend was. De weg was van de zuidkust naar de noordkust. Een gedeelte van de weg was ook erg goed, dit deel was met sponsoring van de Australiërs aangelegd.
We eindigden eerst in een restaurant wat de naam eigenlijk niet mocht hebben (nog minder dan een eetlokaal), waar we wel goed eten kregen, waar bijna 2 uur op gewacht moest worden.
Daarna naar de hotelkamer, die ook niet je van het was, met voor het eerst een slecht bed, waar we beiden heel goed op geslapen hebben, i.t.t. de jongelui.
Om 4 uur vertrokken we om de zonsopgang bekijken bij de berg Kelimutu met bijhorende 3-kleuren meren, 1 meer was een zwavelmeer, groen-gelig gekleurd. De andere 2 meren waren nu donkerblauw en groenblauw, dit kan per seizoen verschillen, het kleinste meer was in 1907 voor het laatst rood.
Toen we terugkeerden van het bezoek aan Kelimutu, kwam er een heerlijke bloemengeur ons tegemoet. Het bleek de geur te zijn van de bloeiende bloemen van de koffiebomen.
Na wat rommelen, rusten en ontbijten vertrokken we naar onze volgende stop.
We bezochten het dorpje Wologai, waar we de rijst- en koffiebonenoogst zagen liggen, een armoedig dorpje met toch goed verzorgde traditionele huisjes en veel houtsnijwerk op steunende houten balken. We roken er opnieuw hoe lekker koffiebloesem ruikt. In het wild leven hier Luwak’s en we zagen ook een voorraadje Luwak-bonen.
We stopten bij Panggajawa Beach waar de bevolking blauwe stenen verzameld. De stenen worden door veel Aziatische mensen gebruikt voor decoratie van tuin of muur.
We vervolgden onze weg om 9 uur na vertrek in het donker aan te komen in de overnachtingsplaats.
Zeker het laatste gedeelte was over een soms erg slechte weg die in het geheel bochtig en sterk stijgend en dalend was. De weg was van de zuidkust naar de noordkust. Een gedeelte van de weg was ook erg goed, dit deel was met sponsoring van de Australiërs aangelegd.
We eindigden eerst in een restaurant wat de naam eigenlijk niet mocht hebben (nog minder dan een eetlokaal), waar we wel goed eten kregen, waar bijna 2 uur op gewacht moest worden.
Daarna naar de hotelkamer, die ook niet je van het was, met voor het eerst een slecht bed, waar we beiden heel goed op geslapen hebben, i.t.t. de jongelui.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
